ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍ ﺍﺑﻠﺲ
ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻟﻌﻨﺖ، ﺧﺲ !
ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣ ﺮﺳﻢ،
ﺎﻧﺪﺭ آﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﻬﺸﺘ
ﺭﺍﺳﺘ ﺁﺎ ،
ﻟﺬﺕ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻓﺸﺮﺩﻥ ﺭﻭ
ﻃﻌﻢ ﺳﺐ ،
ﺎ ﻨﺪﻡ ،
ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ " ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ " ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ
ﺎ ﻪ ﺍﺯ ﺟﻮﺵ " ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻦ "
ﺎ ﻧﻪ ﺍﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺁﻥ
ﺍﺯ ﺷﻮﻕ " ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ "؟!
درباره این سایت